Om te beginnen: dit artikel heeft niets te maken met steroïden, zoals sommigen misschien denken vanwege de titel. Ik krijg veel luchtafweergeschut voor deze verklaring hier, maar ik beschouw steroïden niet als ‘drugs’, ondanks wat de overheid ze beschouwt. Dit betekent echter niet dat ik het gebruik ervan goedkeur. De reden is dat zowel vanuit medisch als wetenschappelijk (feitelijk) perspectief steroïden nergens in de buurt komen van dezelfde effecten als harde kerndrugs zoals cocaïne, meth of heroïne (om er maar een paar te noemen).
Nu we dat hebben behandeld, laten we ingaan op het onderwerp. Bodybuilding, ibs is ruining my life of je nu aan wedstrijden doet of het gewoon recreatief doet zoals de meesten van ons, is inderdaad een extreme levensstijl. Wie wil er bij zijn volle verstand onder honderden kilo’s aan gewichten komen en ze onder druk zetten? Waarom zou iemand willen gaan trainen tot ze bijna kotsen? Je begrijpt wat ik bedoel; en we zijn er dol op. Met die extreme persoonlijkheidstrek is het heel gemakkelijk om andere uitersten in je leven te laten sluipen. En ik ken te veel mensen, waaronder ikzelf, omdat ik het niet erg vind om mezelf daar buiten te zetten als het betekent dat het iemand zou kunnen helpen, die met verschillende extremiteiten in hun leven hebben geworsteld, zoals het maar al te vaak voorkomende middelen- en drugsmisbruik.
Helaas zijn sommige van de extremen waar we in worden getrokken niet alleen schadelijk voor onze gezondheid en ons welzijn, maar zijn ze ook contraproductief voor wat we proberen te bereiken in de sportschool. Het is niet dat we dit willen en het lijkt vaak alsof we op een dag wakker zijn geworden met deze verslavingen. Natuurlijk maken we uiteindelijk allemaal onze eigen keuzes, maar we moeten ons ook realiseren dat sommigen van ons bepaalde persoonlijkheidstypes krijgen. Dat is een harde pil om te slikken (geen woordspeling bedoeld) voor degenen die deze innerlijke strijd niet hebben. Maar voor degenen onder ons die dat wel doen, is het gewoon een feit van het leven voor ons en een voortdurende strijd.
Dit beseffen is de eerste stap. Toegeven dat we een probleem hebben is cruciaal, anders houden we onszelf voor de gek. Dit betekent soms ook een verandering in ons sociale leven. We kunnen niet verwachten dat we zullen veranderen als we blijven rondhangen met mensen die dezelfde neigingen hebben en die ervoor kiezen ze niet te herkennen voor wat ze zijn. Meer nog, we moeten ons omringen met mensen die echt om ons geven en ons willen steunen. Dit volgende spreekt voor zich, maar we hebben zoveel energie gestoken in de sportschool en ons dieet en het nemen van supplementen; we kunnen het niet allemaal verpesten met het misbruik van dit andere spul. Ten slotte geloof ik dat we een beroep moeten doen op een hogere macht. Velen vinden het misschien moeilijk om te accepteren dat ze het niet alleen kunnen. Maar het feit dat ze een probleem hebben bewijst precies dat.
We moeten onthouden waarom we doen wat we doen. We moeten onszelf herinneren aan alle mentale en fysieke redenen waarom we ons lichaam dagelijks tot het uiterste drijven. We betalen onze eigen contributie en vechten tegen onze demonen; we moeten ons niet laten overweldigen door het kwaad dat alles wil vernietigen waar we voor werken.
Leave a Reply